Klemtoon in woorden en zinnen

1. De klemtoon valt vaak op de laatste lettergreep van een woord.
   huāchá
   túshūguăn


2. Als de laatste lettergreep geen toon heeft, valt de klemtoon op de lettergreep die daarvóór staat.
   Shénme
   māma


3. In een zin valt de klemtoon op het onderdeel dat de spreker wil benadrukken. Bijvoorbeeld de zin: 'Hij heeft een jaar in Shanghai Chinees gestudeerd.'
   • hij, niet iemand anders: Tā zài Shànghăi xuéle yì nián Hànyŭ.
   • in Shanghai, niet ergens anders: Tā zài Shànghăi xuéle yì nián Hànyŭ.
   • één jaar, geen twee jaar: Tā zài Shànghăi xuéle yì nián Hànyŭ.
   • Chinees, geen andere taal: Tā zài Shànghăi xuéle yì nián Hànyŭ.


4. Bij dubbelzinnige zinnen geeft de klemtoon de juiste betekenis aan.
   • Ik wil opstaan. Wŏ xiăng qĭlái le.
   • Ik heb me herinnerd. Wŏ xiăng qĭlái le.

Stijgende toon

• Gesloten vragen of 'ja/nee-vragen': Nĭ shì Jan? ↗
• Voor de pauze in het midden van een zin: Nĭ yào píngguŏ ↗ háishi xiāngjiāo?

Dalende toon

• Verklaring: Nĭmen bìyè le. ↘
• Gebiedende zin: Kuài zŏu. ↘

Vlakke toon

• Beschrijving: Jīntiān xīngqīyī. →
• Onverschilligheid: Wŏ bú ài tā. →