De Participatiewet

Doelgroep (Kennisdocument Wet Banenafspraak en quotom arbeidsbeperkten, 2020):

• mensen die onder de Participatiewet vallen en die niet zelfstandig het wettelijk minimumloon kunnen verdienen: mensen met een Wsw-indicatie;
• Wajongers met arbeidsvermogen;
• ex-vso-/pro-leerlingen die zich schriftelijk bij UWV hebben gemeld;
• mensen met een Wiw-baan of ID-baan;
• mensen met een medische beperking die ontstaan is voor hun achttiende jaar of tijdens hun studie en die werken, maar die zonder een voorziening geen WML kunnen verdienen en met een voorziening wel.

Sinds 1 januari 2020 kunnen ook hogeropgeleiden met een beperking een beroep doen op dit akkoord; de beperking ten opzichte van het wettelijk minimumloon is daarmee losgelaten.

De Wet verplichte ggz

Uitgangspunten (dwangindezorg.nl):

• Hulpverleners moeten regelmatig met de cliënt overleggen en de zorg samen evalueren.

• De cliënt heeft het recht om aan te geven welke zorg en behandeling zijn voorkeur heeft.
• Hulpverleners moeten hier zo veel mogelijk aan voldoen, tenzij de wensen van de cliënt in strijd zijn met goed hulpverlenerschap.
• Cliënten krijgen recht op uitleg in begrijpelijke taal. Zo nodig is een tolk beschikbaar op de hoorzitting.
• Tijdens de verplichte zorg moet er steeds aandacht zijn voor maatschappelijke participatie van de cliënt of de voorbereiding daarop.
• Familieleden en andere betrokkenen hebben meer inspraak bij de beslissing hoe de zorg eruit gaat zien en of verplichte zorg nodig is.

Zorgplan en stappenplan in kader Wet zorg en dwang

De cliënt krijgt alleen de zorg waar hij mee instemt en die is opgenomen in het zorgplan. Als er geen overeenstemming is voor vrijwillige zorg, dan moet de zorgverlener een stappenplan doorlopen. In dat stappenplan wordt de situatie van de cliënt goed geanalyseerd, worden alle alternatieven voor vrijwillige zorg bekeken en wordt externe deskundigheid ingeschakeld. Als onvrijwillige zorg echt de enige manier is om ‘ernstig nadeel’ te voorkomen, is verantwoord toezicht verplicht bij de toepassing. De cliënt kan niet in zijn vrijheid worden beperkt en vervolgens alleen gelaten worden.

Wat verstaat de Wet zorg en dwang onder onvrijwillige zorg? ‘Onvrijwillige zorg’ is zorg waartegen de cliënt en/of zijn vertegenwoordiger zich verzet. Deze bestaat uit (dwangindezorg.nl):

• het toedienen van vocht, voeding en medicatie, en medische controles/handelingen;
• beperken van de bewegingsvrijheid;
• insluiten;
• toezicht houden op de cliënt;
• onderzoek aan de kleding of het lichaam;
• onderzoek van de woon- of verblijfsruimte op middelen die het gedrag beïnvloeden en op gevaarlijke voorwerpen;
• controleren op de aanwezigheid van middelen die het gedrag beïnvloeden;
• beperkingen in de vrijheid om het eigen leven in te richten, waardoor de cliënt iets moet doen of nalaten (inclusief het gebruik van communicatiemiddelen);
• beperkingen in het recht op het ontvangen van bezoek.

De regels over opname van onvrijwillige zorg in het zorgplan en de evaluatie zijn altijd van toepassing, ook als de vertegenwoordiger instemt en de cliënt zich er niet tegen verzet, bij:

• medicatie die gedrag en/of bewegingsvrijheid beïnvloedt en die niet wordt toegediend volgens de geldende professionele richtlijnen;
• maatregelen waardoor de cliënt enige tijd in zijn bewegingsvrijheid wordt beperkt;
• insluiting.

Literatuur

Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dwang in de zorg [website]. https://www.dwangindezorg.nl

Rijksoverheid. (2020). Kennisdocument Wet Banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten. Geraadpleegd van

https://www.rijksoverheid.nl/documenten/publicaties/2015/03/06/kennisdocument op 06-02-2019

Verder lezen?

Bekijk hier een filmpje van Max Vandaag over mevrouw Piël: https://www.maxvandaag.nl/programmas/tv/nationaal-zorgdebat/